तमिल सिनेमा कहिलेकाहीँ यति गहिरो र चाखलाग्दो कहानी ल्याउँछ कि दर्शकको मन मात्र होइन, सोच्ने तरिका नै बदलिदिन्छ। ‘गार्गी’ त्यस्तै एउटा सशक्त फिल्म हो, जसले न्याय, भरोसा र यौन हिंसासँग जोडिएको गम्भीर विषय उठाएको छ।
गार्गी, एक मध्यमवर्गीय परिवारकी जेठी छोरी, जसको जीवन प्रेम, पारिवारिक जिम्मेवारी र सरल सपनासँग बाँधिएको छ। तर एक दिन उनका बुबा एक बालिकाको सामूहिक बलात्कार आरोपमा पक्राउ पर्दा सबैथोक भत्किन थाल्छ। उनी आफ्ना बुबाको निर्दोषिता प्रमाणित गर्न कानुनी लडाइँमा होमिन्छिन्।
सामाजिक बहिष्कार, मिडियाको आक्रमकता, न्याय प्रणालीको जटिलता अनि आफ्नै बाल्यकालको ट्रमासँग जुध्दै गार्गीले यो लडाइँ लड्छिन्। साई पल्लवीले निभाएको यो पात्र एकैसाथ बलियो र भत्किएको देखिन्छ — अभिनय यस्तो कि चुपचाप मन हल्लिन्छ।
फिल्मको निर्देशन गौतम रामचन्द्रनले अत्यन्त गहिराइ र संवेदनशीलताका साथ गरेका छन्। कथा बिस्तारै खुल्दै जान्छ, तर अन्तिम मोड यस्तो दिन्छ कि विश्वास र यथार्थबीचको रेखा धमिलो लाग्न थाल्छ।
चार करोडको बजेटबाट बनेर ७५ करोड कमाउने यो फिल्मले केवल आर्थिक सफलता मात्र होइन, आलोचकहरूको मन पनि जितेको छ। ८ वटा प्रतिष्ठित अवार्डले यसको कलात्मक प्रभाव पुष्टि गर्छ।
‘गार्गी’ हेर्नु एक सिनेम्याटिक अनुभव मात्र होइन, सामाजिक संवेदनशीलता र आत्म-प्रतिबिम्बको यात्रासमेत हो।
